انتخاب واحد پولی:
فارسی انگلیسی
سبد خرید: (0) مورد
خوش آمدید, کاربر گرامی
شاخه ها
ارائه كنندگان
سبد خريد
 
0 مورد
مقایسه محصولات
محصولی برای مقایسه انتخاب نشده است!
ورود به سيستم
آدرس پست الكترونيك:
كلمه عبور:

کلمه عبورتان را فراموش کرده اید؟
هنوز ثبت نام نکرده اید؟
تگ محصولات

درمان دررفتگی مهره های گردن

خلاصه خبر:
مهره های گردن یکی از پرکارترین و مهمترین اعضای بدن هستند که علاوه بر تحمل وزن سر، حرکت آن را به اطراف ممکن می سازند. در صورت تخریب یا فتق دیسک مهره های بین گردن، پزشک برای درمان آن بستن گردن بند طبی را توصیه می کند. این گردن بند های طبی مطمئن و ارزان و به سهولت قابل استفاده بوده و جزء انواع روش های بدون جراحی  هستند و باعث می شوند که تخریب یا هرنی (فتق) دیسک مهره های بی گردن پیشرفتش متوقف شده و درمان شود.
متن کامل خبر:

مهره های گردن یکی از پرکارترین و مهمترین اعضای بدن هستند که علاوه بر تحمل وزن سر، حرکت آن را به اطراف ممکن می سازند. در صورت تخریب یا فتق دیسک مهره های بین گردن، پزشک برای درمان آن بستن گردن بند طبی را توصیه می کند. این گردن بند های طبی مطمئن و ارزان و به سهولت قابل استفاده بوده و جزء انواع روش های بدون جراحی  هستند و باعث می شوند که تخریب یا هرنی (فتق) دیسک مهره های بین گردن  پیشرفتش متوقف شده و درمان شود.

در رفتگی مهره های گردن چیست؟

 منظور از دررفتگی مهره های گردن جابجایی یکی از مهره های گردن به نسبت مهره دیگر در ستون فقرات گردن است. شکستن رباط های محافظ در ستون فقرات گردن، معمولا ناشی از تروما یا تغییر تخریبی (فتق یا هرنی)، باعث می شود که یک مهره نسبت به مهره زیرین خود جابجا شود. این جابجایی منجر به نیم دررفتگی یا دررفتگی کامل ستون فقرات گردن و آسیب احتمالی طناب نخاعی می شود.

دررفتگی ها بر طبق مهره های درگیر توصیف می شوند: رایج ترین مکان برای دررفتگی مهره های گردن بین مهره پنجم و مهره ششم است. دررفتگی های ستون فقرات گردن شامل یک یا دو طرف مهره ( در رفتگی های یک طرفه یا دوطرفه) می شود.

دررفتگی مهره های گردن به علت آسیب ترومایی یا تخریب (فتق یا هرنی) دیسک ها بوجود می آید.آسیب دیدگی های گردن در نتیجه صدمه به سر ( بار محوری) یا صدمه به گردن از قبیل کشیدگی شدید ( به عقب برگشتن سر)، انحنای شدید ( حرکت سربه جلو) یا چرخش شدید سر ایجاد می شوند. دررفتگی ناشی از صدمه به ستون فقرات گردن اغلب با شکستگی مرتبط است و هم طرازی  کلی ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد.

تخریب یا  فتق (هرنی) دیسک بین مهره ای در بی ثبات شدن مهره ها نقش دارند. بی ثباتی ناشی از تخریب در طول زمان گسترش پیدا می کند که ممکن است همراه با خار استخوان است که همچنین باعث فشردگی طناب نخاعی یا ریشه عصب می شود. تغییرات تخریبی و آرتروز یا آرتریت روماتوئید نیز منجر به نیم دررفتگی/دررفتگی مهره های گردن می شوند یا دررفتگی ناشی از تروما را تشدید می کنند.

دررفتگی بسته به میزان تحرک ثابت یا غیرثابت باشد. میزان ثبات به میزان آسیبی که به رباط های محافظ وارد شده و تغییرات آناتومی استخوان بستگی دارد.  دررفتگی های ناشی از تروما نیز به صورت خود به خود تغییر وضعیت پیدا می کنند ( کاهش پیدا می کنند)، که باعث می شود تشخیص آنها کمی دشوار شود.

 

شدیدترین پیامد دررفتگی ترومایی مهره های گردن آسیب به طناب نخاعی است که شامل کوفتگی طناب، شکستن کامل  یا آسیب دیدگی ریشه عصب می شود. این اتفاق در زمان آسیب دیدگی رخ می دهد، حتی اگر دیسک به سرجای خود برگردد. داشتن دررفتگی ترومایی یا درررفتگی- شکستگی بدون آسیب به ریشه عصب یا طناب نخاعی امکان پذیر است. اگر چه همه دررفتگی ها باعث آسیب دائمی به طناب نمی شوند، بررسی و کنترل آسیب وارد شده به گردن باید مورد تاکید قرار بگیرد.

علت ها و دلایل

افرادی که در معرض ابتلا به دررفتگی ترومایی مهره های گردن یا دررفتگی-شکستگی هستند شامل ورزشکاران شرکت کننده در ورزش های رقابتی مثل فوتبال، مشت زنی و هاکی، افرادی شرکت کننده  در ورزش های پرسرعت مثل اسکی یا اسکیت سرعت و افرادی که دچار سانحه موتوری می شوند، زمین می خورند یا صدمات پرسرعت دیگری دچار می شوند، است. بیماری خرابی دیسک یا فتق (هرنی) بین مهره ای گردن و آترورز یا آرتریت روماتودیذ نیز باعث افزایش نیم دررفتگی تخریبی یا بی ثباتی ستون فقرات گردن می شوند.

تشخیص علائم و نشانه ها

سابقه بیماری

 فرد آسیب دیدگی حاد قبلی یا آسیب دیدگی ناشی از صدمه شدیدی را گزارش می کند تا  پزشک آن را معاینه کنید. یا اینکه، سابقه بیماری گردن درد مزمن فرد گزارش داده می شود. افراد ممکن است درد که عموما با حرکت گردن ایجاد می شود، ضعف یا کرختی در شانه ها و بازوها و احساس بی ثباتی در گردن را گزارش می دهند .افراد مبتلا به این عارضه از تکان دادن سرخود هراس دارند. فلجی موقتی یا ضعف عمومی، تغییر در حواس ( اختلال حواس) و سرخ شدن یا احساس گرما داشتن پس از آسیب دیدگی گزارش می شوند. احساس درد در مفاصل بین مهره ای پشتی گردن نیز در بیمارانی که سابقه دررفتگی/نیم دررفتگی مهره های گردن دارند، شایع است.

معاینه

در هر مورد از آسیب دیدگی های احتمالی گردن، مخصوصا پس از آسیب دیدگی ترومایی (تخریب یا فتق)، تا قبل از گرفتن عکس و بررسی آن، نباید فرد معاینه شود.در صورتی که در عکس تشخیص داده شد که معاینه بیمار خطری را برای او در  پی ندارد، پزشک پشت گردن را با دست خود معاینه می کند. معاینه با دست باعث ایجاد درد می شود و دامنه حرکتی فعال و منفعل به شکل قابل توجهی کاهش پیدا می کند. یک معاینه نورولوژیکی کامل که شامل ازمایش عکس العمل ها و حواس ( لمس خفیف، سوزن سوزن شدن، حس عمقی) است صورت می گیرد. همچنین به صورت اختیاری حرکت اندام و استحکام عضلات دست و پا نیز معاینه می شود تا آسیب دیدگی طناب نخاعی تشخیص داده شود. یافته های نورولوژیکی آسیب دیدگی طناب نخاعی گردن ( تغییر در تنفس، فلجی دست یا بازو) در حین معاینه به صورت تشخیص داده می شود و ثبات بیشتری دارد.

آزمایشات

 عکس گرفته شده با اشعه ایکس شامل نمای جانبی، نمای دهای باز و نماهای انحنا/ کشیدگی باشد. برای تعیین منبع درد مفصل فاست از عکس های تشخیصی  اشعه ایکس مفصل فاست استفاده می شود. در صورتی که احتمال آسیب دیدگی طناب نخاعی وجود داشته باشد، باید برای ارزیابی بیشتر ام آر ای، سی تی اسکن یا میلوگرام سی تی صورت می گیرد. بررسی های نورولوژیکی مثل EMG یا آزمایشات فعالیت عصب سپس در طول دوره معاینه و درمان انجام می شود.

پیش آگهی

پیامدها برای دررفتگی ها و دررفتگی-شکستگی هایی  بدون عوارض نورولوژیکی که با یک شیوه باز یا بسته کاهش پیدا می کنند و در آن ثبات دوباره بدست می آید و حفظ می شود، مساعد است. دررفتگی مکرر وقتی  بوجود می آید که آسیب بافت نرم وسیع باشد یا شکستگی وجود داشته باشد. با این حال، در اغلب موارد این عارضه قابل پیش بینی است و بی حرکت کردن بوسیله جراحی صورت می گیرد. نتایج افرادی که از آسیب عصبی رنج می برند تا زمان ثابت شدن بیماری  کمتر قابل پیش بینی است. آسیب به طناب نخاعی گردن نیز منجر به فلجی و ناتوانی دائمی می شود.

دررفتگی مهره های بالایی گردن ( مهره های 1 و 2) پیش آگهی بدی دارد، و تروما اغلب باعث فشردگی ساقه مغز، ایست تنفسی و مرگ می شود. دررفتگی مهره های 3 و 4 گردن به ندرت پیش می آید، اما اغلب با فلجی کامل اندام مرتبط است. در رفتگی دو طرفه مفصل های فاست مهره های 4 تا 7 گردن باعث بی ثباتی می شود و آن نیز اغلب با فلجی کامل اندام مرتبط است.

روش های درمانی

روش های درمان برای بیماران مبتلا به شکستگی/ دررفتگی (تخریب یا فتق) مهره های گردن محدود است و می توان به دو نوع محافظه کارانه ( بدون جراحی) و جراحی آنها را تقسیم کرد. درمان اولیه در شکستگی و دررفتگی شدید مهره های گردن شامل انقباض اسکلتی و جا انداختن با پین های فلزی قرار گرفته در جمجمه است که به پولی، طناب و وزنه متصل هستند. روش های بدون جراحی شامل درمان با بریس و دارو است. تنوع گسترده ای از ارتزهای گردن وجود دارد که از گردن بندهای سفت تا ارتزهای گردنی-قفسه سینه  و بی حرکتی با بریس هالو ( استفاده از پین های متصل به جمجمه که با یک جلیقه پلاستیکی بالشتک دار ثابت می شوند) متغیر هستند.

استفاده از گردنبند طبی برای دررفتگی گردن

گردن بند طبی این سه کارایی را دارد:

 1) هم ترازی ستون فقرات را حفظ می کند

 2) ستون فقرات شما را در حین درمان بی حرکت می کند و

 3) با محدود کردن حرکت درد را  کنترل می کند. شکستگی ثابت تنها به ثابت کردن با بریسی مثل گردن بند سفت برای شکستگی گردن، بریس گردن-قفسه سینه برای شکستگی قسمت بالای پشت یا ارتز ستون فقرات خاجی برای شکستگی قسمت پایین پشت نیاز است.

 زمان بستن بریس  معمولا بین 8 تا 12 هفته است..شکستگی یا دررفتگی غیرثابت گردن برای هم طراز کردن ستون فقرات در وضعیت مناسب به انقباض نیاز دارد. یک بریس هالو و جلیقه ای مورد نیاز است.

توانبخشی

 پیش از شروع توانبخشی مخصوص دررفتگی مهره های گردن،فیزیوتراپیست باید ثبات ستون فقرات گردن و میزان آسیب دیدگی نورولوژیکی را تعیین کند. افراد باید تحت نظارت دقیق فیزیوتراپیست در طول این فرآیند بهبود پیدا کنند. درمان براساس نوع، محل و شدت آسیب دیدگی و همچنین نحوه درمان فیزیوتراپیست است. از عوامل دیگری که بر توانبخشی تاثیرگذار هستند می توان به درمان جراحی یا بدون جراحی و طول بی حرکت شدن پس از دررفتگی اشاره کرد.

هدف اولیه توانبخشی کاهش گردن درد و ترمیم توانایی های عملکردی است. برای کنترل درد می توان از بالشتک گرمایی استفاده کرد. حرکات ورزشی برای ثبات و استحکام عضلات گردن و نیم تنه بالایی باید انجام شوند. در صورتی که دست و پا نیز درگیر هستند، حرکات کششی و استقامتی نیز در برنامه توانبخشی اضافه می شوند.

معمولاً گردن درد ناشی از تخریب یا فتق (هرنی) دیسک های مهره های گردن را با استفاده از گردن بندهای طبی درمان می کنند که این گردن بندها جزء انواع روش های بدون جراحی هستند و عمل جراحی آخرین روش برای درمان این مشکل است. درمان های تکمیلی شامل فیزیوتراپی و توانبخشی با حرکات ورزشی در کنار گردن بندها استفاده می شود تا روند درمان سریعتر و بهتر پیشرفت کند.

آمار مربوط به این مطلب:
تعداد بازدید:23207
نظرات
در این رابطه هیچ نظری توسط کاربران نوشته نشده است
بازگشت