مراقبت بعد از قطع عضو

تقریباً 2 میلیون آمریکایی با قطع عضو زندگی می کنند و هر سال حدود 185000 نفر قطع عضو را تجربه می کنند. از دست دادن اندام یک تجربه استرس زا است. این تجربه بر همه جنبه های زندگی افراد از جمله روابط، شغل، رویاها و رفاه عاطفی آنها تأثیر می گذارد. معمولاً افراد قطع عضو پس از جراحی اندوه، افسردگی و اضطراب را تجربه می‌کنند. اگرچه زندگی با قطع عضو چالش هایی را به همراه دارد، استراتژی های مقابله ای مثبت می تواند به افراد قطع عضو کمک کند مسیر جدیدی در زندگی پیدا کنند و بر احساسات دشوار غلبه کنند.

اگر شما یا یکی از عزیزانتان اخیراً دچار قطع عضو شده اید، بدانید که بسیاری از مردم پس از سازگاری با تغییرات، زندگی رضایت بخشی دارند. اولین قدم برای بهبود از دست دادن اندام، شناخت احساسات و عوامل مختلفی است که بر سلامت روان شما تأثیر می گذارد.

اثرات عاطفی قطع عضو

قطع عضو به دلایل مختلفی بر زندگی و وضعیت روانی فرد تأثیر می گذارد. ابتدا، فرد قطع عضو باید احساس از دست دادن یک عضو و از دست دادن عملکرد را تحمل کند. آنها ممکن است چالش هایی را در زمینه تحرک تجربه کنند و نیاز داشته باشند تا زمانی که سازگار شوند و استقلال را دوباره به دست آورند، به دیگران وابسته باشند. برخی از بیماران درد اندام خیالی را تجربه می کنند که می تواند بر کیفیت زندگی آنها تأثیر منفی بگذارد. افراد قطع عضو نیز باید با احساسات مرتبط با یک تصویر جدید بدن کنار بیایند. بر اساس ژورنال پزشکی و تحقیقات اوراسیا، بیماران مبتلا به قطع عضو اغلب در مراحل اولیه بهبودی دچار کاهش عزت نفس و ترس از آینده می شوند. با این حال، همه این اثرات احساسی قابل رسیدگی و بهبود هستند. عوامل اجتماعی که بر اثرات عاطفی قطع عضو تأثیر می گذارد.

اگرچه از دست دادن اندام معمولاً باعث غم و اندوه و افسردگی می شود، اما همه افراد قطع عضو این اثرات را تجربه نمی کنند. هرکسی به روش خود با قطع عضو کنار می آید و عوامل خاصی بر واکنش هر فرد تاثیر می گذارد. عوامل زیر می توانند به طور قابل توجهی بر نحوه کنار آمدن فرد با از دست دادن اندام تأثیر بگذارند:

سن: سن افراد بر نحوه برخورد روانشناختی آنها با قطع عضو تأثیر می گذارد. کودکان و نوجوانان سریع‌تر از بزرگسالان خود را با قطع عضو تطبیق می دهند، اما با چالش‌های عاطفی بزرگ‌تری مرتبط با هویت، پذیرش و طردشان مواجه می‌شوند.

بزرگسالان معمولاً در برابر احساسات دشوار مرتبط با عملکرد روزانه، مسائل مالی و روابط خانوادگی آسیب پذیرتر هستند. هر سنی ممکن است پس از از دست دادن اندام دچار افسردگی، اضطراب یا اختلال استرس پس از سانحه شود.

شخصیت: شخصیت‌های مختلف به روش‌های متفاوتی نسبت به از دست دادن اندام واکنش نشان می‌دهند. به عنوان مثال، افرادی که تمایل به تجربه افسردگی یا اضطراب دارند، ممکن است در مقابله با از دست دادن اندام نسبت به دیگران مشکل بیشتری داشته باشند. به همین ترتیب، افراد بسیار متکی به خود ممکن است بیشتر از افرادی که به راحتی کمک دیگران را می پذیرند، با قطع عضو دست و پنجه نرم کنند.

شغل: اگر شغل فردی شامل مهارت های حرکتی باشد، احتمال بیشتری دارد که احساسات سخت مرتبط با از دست دادن اندام را تجربه کند. اگر فردی برای انجام کار خود به اندام متکی نباشد، ممکن است تأثیر عاطفی کمتری را تجربه کند.

پشتیبانی: حمایت دوستان، خانواده و تیم پزشکی در طول بهبودی پس از قطع عضو بسیار مهم است. بر اساس یک بررسی HealthMED، فقدان حمایت اجتماعی با سطوح بالای اضطراب و افسردگی در بیماران با قطع عضو اندام تحتانی مرتبط است. افرادی که از حمایت اجتماعی کافی برخوردار هستند سطوح پایین تری از اضطراب و افسردگی را تجربه می کنند. افرادی که دچار قطع عضو هستند و نیاز به حمایت بیشتری دارند، ممکن است به فکر برقراری ارتباط با دیگران باشند که تحت تأثیر از دست دادن اندام قرار گرفته اند.