ورزش بعد از قطع عضو

قبل از جراحی قطع عضو ( آمپوتاسیون)، جراح و متخصص پروتز با فرد قطع عضو احتمالی ملاقات می کنند تا در مورد برنامه ها و اهداف بعد از عمل صحبت کنند. توانبخشی بخشی از برنامه پس از عمل است و ورزش جزء مهمی از توانبخشی.

ورزش بعد از قطع عضو:

داشتن یک برنامه ورزشی منظم پس از قطع عضو بسیار ضروری است. هنگامی که ورزش به درستی انجام شود، می تواند به فرد قطع عضو کمک کند وزن خود را حفظ کند، از کوتاه شدن ماهیچه ها جلوگیری کند و ثبات او را بهبود بخشد. حفظ عضلات برای  ایجاد حمایت و ثبات عضو باقی مانده مهم هستند. افراد قطع عضوی که اضافه وزن اضافه می کنند، در راحتی و حرکت با پروتز خود مشکلات بیشتری را تجربه می کنند.

جلوگیری از کوتاهی عضلات:

عضلات نزدیک اندام قطع شده تمایل به کوتاه شدن دارند. این کوتاه شدن ماهیچه ها (که کنترکچر نامیده می شود) معمولاً ناشی از نشستن طولانی مدت روی صندلی یا ویلچر است. همچنین ممکن است کوتاهی عضلات ناشی از دراز کشیدن در رختخواب باشد.

 کوتاهی عضلات می تواند مشکل ساز باشد زیرا دامنه حرکت را محدود می کنند. هنگامی که این کوتاهی ها شدید باشد، ممکن است یک پروتز به درستی جا نگیرد یا بدتر از آن، ممکن است فرد اصلا نتواند از پروتز استفاده کند.

تمرینات زیر برای پیشگیری از کوتاهی ها مفید است:

کشش فلکسور هیپ

در کشش فلکسور هیپ، بیمار به پشت، در حالی که پای قطع نشده خود را تا قفسه سینه بالا می‌برد و توسط بازوهایش نگه داشته یا حمایت می‌شود. بیمار در این وضعیت باقی می ماند در حالی که شخصی پای قطع شده را به مدت حدود 20 ثانیه به تخت فشار می دهد.

کشش اداکتور:

در کشش اداکتور، بیمار در حالی که پشت خود را به دیوار یا سر تخت می‌نشیند، می‌نشیند. اندام قطع شده به سمت بیرون است در حالی که اندام دیگر کمی خم شده است. در حالی که هر دو باسن روی زمین باقی مانده اند، بیمار ران خود را فشار می دهد تا جایی که احساس کشش در قسمت داخلی ران کند.

خم شدن زانو:

در این تمرین بیمار روی شکم خود می غلتد. هنگامی که هر دو ران با تخت یا زمین تماس دارند، یک زانو را تا جایی که می تواند به عقب خم می کند و آن را به مدت 5 تا 10 ثانیه نگه می دارد. این تمرین برای زانوی دیگر نیز انجام می شود.

بهبود ثبات ورزش همچنین نقش مهمی در حفظ ثبات و بهبود قدرت عضلانی دارد. تمرینات زیر می تواند کمک کند:

بلند کردن پا:

انجام حرکات راست پا می تواند به افزایش قدرت خم کننده های ران کمک کند.

تمرینات باند مقاومتی:

استفاده از باندهای مقاومتی در برخی تمرینات می تواند خم کننده های لگن، چرخاننده داخلی مفصل ران، ابدکتورهای هیپ و اکستانسورهای لگن را تقویت کند.

تمرین گام به گام:

اگر چه تنها پس از تسلط بیمار بر تمرینات استپ آپ توصیه می شود، اما تمرینات کاهنده می تواند به تقویت لگن و زانو کمک کند.